ปัญหาระหว่างตัวแทนขายทัวร์กับบริษัททัวร์ ในเขตอันดามัน

จากโพสต์ของเพื่อนบน Facebook ได้นำเสนอ หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นในจังหวัดภูเก็ตฉบับใหม่ พาดหัวไม้ตัวโตว่า ทัวร์เถื่อน...ทำท่องเที่ยวพัง โดนใจผมอย่างมาก ซึ่งเป็นปัญหาใกล้เคียงหรือปัญหาทำผิดกฏหมายท่องเที่ยวและมัคคุเทศก์เหมือนกัน เป็นเรื่องที่ผมเคยเขียนนำเสนอมาก่อน ผมต้องการสะท้อนให้ผู้ที่เกี่ยวข้องและผู้รับผิดชอบ ได้หาทางแก้ไข โดยเร็วก่อนจะสายเกินแก้

จากโพสต์นี้ ผมจึงตัดสินใจ นำข้อเขียนของผม กลับมาลงอีกครั้งหนึ่ง เพื่อตอกย้ำว่า ปัญหานี้ ยังมีอยู่...

เชิญติดตามอ่านครับ...

---------------------------------------------------
ปัญหาระหว่างตัวแทนขายทัวร์กับบริษัททัวร์ มีมาอย่างสม่ำเสมอและยาวนาน เนื่องจากผลประโยชน์ที่ ไม่ลงตัว ระหว่าง ตัวแทนขายทัวร์(Agency)กับผู้ประกอบการนำเที่ยวหรือบริษัททัวร์ (Tour company )ซึ่งเป็นปัญหา อึดอัด หนักอก หนักใจของบริษัททัวร์ ตลอดมา

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแข่งขันกันลดราคา แข่งขันกันตัดโปรแกรมทัวร์ให้หดลง เพื่อลดค่าใช้จ่ายและปัญหาใหญ่คือเบี้ยวค่าทัวร์

สมมุติว่า ผมก่อตั้งบริษัททัวร์ขึ้นมาชื่อ “หิมพานทัวร์” มีโปรแกรมหลักคือนำเที่ยวภูเขาหิมพานบรรพต ผมขออนุญาตจากการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย เปิดสำนักงานใหญ่โตโอ่โถง อยู่ในเมืองภูเก็ต ต่อจากนั้นก็ดำเนินการ จัดพิมพ์ Brochure กำหนดโปรแกรมทัวร์ ตามมาตรฐานทั่วไป

เช่น เริ่มต้นการเดินทางกี่โมง? จบกี่โมง? บริการอาหารและเครื่องดื่มอะไร.? เวลาไหน.? สิ่งอำนวยความสะดวกที่บริษัทจัดให้สิ่งของจำเป็นส่วนตัวของนักท่องเที่ยวที่จะต้องนำติดตัวไป ไกด์พูดภาษาอะไร? สุดท้ายเลขที่ ใบอนุญาตจาก ททท.และที่สำคัญที่สุดคือ “ราคาค่าทัวร์” ซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการตัดสินใจของนักท่องเที่ยว ว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อทัวร์จากบริษัทของผม

สมมุติอีก (ก็บริษัทสมมุติ แต่เป็นเรื่องจริง) เมื่อมีทุกอย่างพร้อมสรรพ ผม(จ้าของบริษัท) พนักงานสำนักงาน(หลายตำแหน่ง), ไกด์(อย่างน้อย 3 คน),พนักงานขับรถ รวมสิบกว่าชีวิต ก็นั่งรอให้นักท่องเที่ยวมาซื้อทัวร์ที่สำนักงาน

รับรองว่า นั่งตบยุง..ไม่ถึงสามเดือน.. ผมเจ๊งครับ.เพราะไม่มีใครรู้จัก บริษัท “หิมพานทัวร์” ของผม

แล้ว..ผมจะทำยังไงให้มีคนรู้จัก.?

ท่านผู้รู้ บอกว่า.. (ไม่สงวนลิขสิทธ์) จะต้องทำการ Promote,โฆษณา,ประชาสัมพันธ์ กับสื่อสิ่งพิมพ์,วิทยุ,โทรทัศน์, ป้ายคัตเอ้าท์, เว็ปไซต์ และที่สำคัญที่สุด ต้องทำ Contact กับ Counter tour ซึ่งเป็น Agency สำคัญ ซึ่งมีอยู่ทั่วไปเหมือนเห็ดโคนตอนหน้าฝน

เช่น ที่ Lobby โรงแรม,ริมถนนชายหาดต่างๆ, สถานี บขส.,สถานีรถไฟ,ท่าเรือ,ร้านอาหารหรูๆ,ห้างสรรพสินค้า แม้กระทั่งในโรงพยาบาลเอกชน

เคาเตอร์ทัวร์หรือ Agency เหล่านั้น จะสัมผัสกับนักท่องเที่ยวโดยตรง ตัวแทนขายทัวร์ต่างๆเหล่านั้น มีทั้งที่จดทะเบียนกับสำนักงานการท่องเที่ยวเขต ถูกต้องตามกฎหมายและ พวกขาย”ทัวร์เถื่อน” ซึ่งมีอยู่มากมายหลายรูปแบบ

ทีนี้มาดูกันว่า ปัญหามันอยู่ตรงไหน? ตามมาดูปัญหากันครับ มิตรรัก นักชม…

บริษัท หิมพานทัวร์ พิมพ์ราคาขายโปรแกรมทัวร์ One Day Trip ไว้หน้า Brochure คนล่ะ 2,000 บาท เมื่อไปติดต่อทำ Contract Rate กับ ตัวแทนขายทัวร์ ราคา Net ที่บริษัทจะได้ คือ ผู้ใหญ่ คนล่ะ 1,000 บาท ตัวแทนขาย จะได้ส่วนต่าง 1,000 บาทต่อคน และส่วนใหญ่ นักท่องเที่ยวจะมาคู่ เพราะฉะนั้นเขาจะได้ 1,000×2 =2,000 บาท เขาได้ค่าขาย 100 เปอร์เซ็นต์เต็ม แค่พูดแล้วเก็บเงิน ส่วนบริษัทจะได้ 2,000 บาทเท่ากัน ซึ่งต้องลงทุนมากมายและจะต้องรับผิดชอบกับปัญหาทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นกับนักท่องเที่ยว!..

ปัญหาอยู่ที่ว่า ตัวแทน (Agency) ขายคนล่ะ 2,000 บาท ฝรั่งไม่ซื้อนี่สิ คือจุดเริ่มต้น

คนละ 2,000 บาท ฝรั่งบอกว่าแพง ไม่ซื้อ เอเย่นต์ ลดราคาเหลือ 1,800 ฝรั่งยังไม่ซื้อ ลดอีก1,500 ไม่ซื้ออีก ลดอีก เหลือ 1,000 ทีนี้เท่าทุนแล้ว

ฝรั่ง ก็ยังไม่ซื้ออีก ทำไม? เพราะฝรั่ง เดินถามมาทุกเคาเตอร์ตลอดชายหาด ฝรั่งรู้ว่า ทัวร์ทุกโปรแกรม ต่อ-รองราคาได้ เหมือน ซื้อผัก ซื้อปลา (ใครทำให้ ฝรั่งรู้.?)

เขาจึงคิดว่าต้องมีที่ถูกที่สุด แต่..คุณพี่ Agency กลับคิดว่า เห้...ไอ้.ฝรั่ง ขี้เหนียว รู้มาก..(โดยไม่ได้นึกเลยว่าใครทำให้ฝรั่งรู้มาก)แต่ยังไง วันนี้ต้องขาย เอาเงินไปหมุนก่อน เพราะแพ้ห้วยหุ้นเมื่อตอนเที่ยงหลายพัน และคืนนี้ยังต้องไปจ่ายค่า อพาตเม้นท์ให้กิ๊ก อีก สามพันห้า

คุณพี่แกก็ต้องขาย 800 บาท ต่อคนครับท่าน ขาดทุนไปแล้ว คนล่ะ 200 บาท ไม่เป็นไร ค่อยขายรายใหม่ เอามาชดเชย

แต่ มันไม่ได้อย่างที่คิดเสมอไป อย่างตอนหน้า “โลว์ซีซั่ นักท่องเที่ยวมีน้อย เคาเตอร์ทัวร์ ยังมีเท่าเดิมและยังมีค่าใช้จ่ายเท่าเดิม ขายทัวร์ ได้แล้วเอาเงินมาใช้จ่ายก่อน พอถึงเวลาบริษัททัวร์ วางบิล ไม่มีให้เขา หลายบริษัทเข้า หลายครั้งเข้า รวมเงินเป็นแสน ทำยังไงล่ะทีนี้ ..ปิดเคาเตอร์ หนีสิครับ พี่น้อง.. เบี้ยว มันทั้งค่าทัวร์, ค่าเช่าเคาเตอร์, ค่าน้ำ, ค่าไฟ เผลอๆ ค่าข้าวราดแกงร้านข้างๆด้วย ฮ้า..ฮ้า..

อีกปัญหา มาจาก พวกขาย “ทัวร์เถื่อน” เช่น แท็กซี่ป้ายดำที่ตั้งคิว(เถื่อน)ตามหน้าโรงแรม, รถตุ๊กตุ๊ก, มอเตอร์ไซต์รับจ้าง พวกประดานี้ บริษัทไม่ได้ทำ Contact แต่ สำหรับโบรชัวร์ ของบริษัท พวกนี้ หาได้ไม่ยาก พวกเขามีโบรชัวร์ ของบริษัทต่างๆ อย่างล่ะใบ สองใบ พวกเขาก็หากินได้ พวกนี้จะลดราคาสะบั้นหั่นแหลก ขายนักท่องเที่ยว คนล่ะ 1,000 บาท เขาหักไว้แล้ว 200 ที่เหลือบอกให้นักท่องเที่ยว จ่ายที่ บริษัททัวร์ในวันไปทัวร์ จัดการโทรจองทัวร์ ให้เสร็จสรรพ บอกให้บริษัทเก็บเงินค่าทัวร์จากแขกด้วย

พอถึงวันทำทัวร์ บริษัทขอเก็บเงินส่วนที่เหลือจากแขก แขกจ่ายมาคนล่ะ 800 และยืนยันว่าเขาตกลง ซื้อมาคนล่ะ 1,000 บาทและจ่ายไปแล้ว 200 ทำยังไงล่ะครับ ก็ต้องจำยอม พาเขาไป ไม่งั้น ฝรั่งโวย กลายเป็นหนังเรื่องยาว แน่ๆ นี่คือหนังตัวอย่างบางตอน

ยังมีอีก บริษัทหิมพานต์ทัวร์ ของผม ยังไม่หมด วิบากกรรม ยังมีบริษัทอื่น ที่ขายทัวร์ โปรแกรมเดียวกัน แต่ ทำ Contact กับ เคาเตอร์ทัวร์ ในราคาที่ต่างกัน เช่น ขายคนล่ะ 2,000 บริษัทเอาเน็ทแค่ 800 เคาเตอร์กินส่วนต่างๆป 1,200 พวกนั้นก็ส่งให้ บริษัทนั้นตลอด ไม่เหลียวแล หิมพานต์ทัวร์ของผมอีกเลย

ฝรั่งนักท่องเที่ยว ได้ประโยชน์ เต็มๆ ผลปรากฏว่า บริษัท “หิมพานต์ทัวร์” ของผมเจ๊ง ครับท่านผู้ชม เพราะไม่มีลูกค้า แล้วอีกไม่นาน บริษัทนั้นก็เจ๊งตามมา เพราะขาดทุน ทุกเที่ยว และโดนเคาเตอร์ทัวเบี้ยวด้วย..สมน้ำหน้า ฮ้า..ฮ้า..ฮ้า..

สรุปว่า ปัญหาส่วนใหญ่ เกิดขึ้นตามที่ผมสาธยายมานี่แหละ ซึ่งก็แก้ยากมาก ตราบใด ที่คนยังมีความเห็นแก่ประโยชน์ ส่วนตนสูง และไม่คำนึงถึงผลเสียกับวงการท่องเที่ยวที่จะตามมาในอนาคต

ความมีมาตรฐาน ทางด้านราคา ด้านบริการ และคุณภาพต่างๆ ของผู้ประกอบการ การท่องเที่ยว ในเขต อันดามัน ก็จะตกต่ำลงเรื่อยๆ จนในที่สุด ก็ถึงกาลอวสาน พังพินาศยับเยินกว่า “สึนามิ” อย่างเทียบกันไม่ได้ทีเดียว.