เรื่องนี้นายชำมะเท่งไม่ได้เล่าให้ใครเชื่อหรือไม่เชื่อ ศรัทธาหรือไม่ศรัทธา เพียงเล่าให้อ่านเรื่องตกกระไดพลอยโจนของผมเท่านั้นเอง
สำหรับผม
ถึงอย่างไรก็ยังเชื่อคำพูดของคนโบราณ อยู่บ้างว่า “ไม่เชื่อจงอย่าลบหลู่”
สำหรับท่านผู้อ่าน โปรดใช้วิจารณญาณเอาเองน่ะครับท่าน.
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 52 ผมอยู่ที่ โรงขายทัวร์ หาดลายัน ตอนเย็นของวันนั้น
ได้รับโทรศัพท์จากพรรคพวก ให้ไปร่วมพิธี “ทรงเจ้าแป๊ะกง” ซึ่งเป็นเทพเจ้า
ตามความเชื่อของคนจีนมาตั้งแต่โบราณ เป็นการเชิญมาเพื่อ ตรวจดูโชคชะตาและเสริมดวงให้กับผู้ที่มีความศรัทธาเลื่อมใส
ต่อ เทพแป๊ะกง องค์นี้
ตอนแรกที่ได้รับโทรศัพท์ ผมตอบปฏิเสธไปด้วยเหตุผล ความไม่สะดวกหลายประการ จนเวลาผ่านไป เกือบสองทุ่ม พวกก็โทรมาคะยั้น
คะยออีก กระทั่งผมทนตื้อไม่ไหว จึงต้องตอบตกลงว่าจะไป
แต่จะอยู่ร่วมพิธีด้วยได้ไม่นาน
ค่ำวันนั้น ผมออกจากหาดลายัน
มาถึงบ้านที่ทำพิธีทรงเจ้าในเมืองภูเก็ต ประมาณ สามทุ่มเศษ ขณะที่ผมมาถึงเขาจัดเตรียมสถานที่ อุปกรณ์ เครื่องเซ่นไหว้เทพเจ้า
ทุกอย่างพร้อมเสร็จสรรพแล้ว เพียงแต่รอฤกษ์และเจ้าภาพ ที่กำลังเดินทางมาจากโรงแรมที่พักในตัวเมืองภูเก็ตเท่านั้น
ผมได้รับการทักทายจาก ร่างทรงหรือคนทรงเจ้า ด้วยความยินดี และแล้ว..เรื่องเล่าเรื่องนี้ก็เกิดขึ้น
เมื่อคนทรงเจ้า ขอร้องให้ผมช่วยเป็น ลูกศิษย์แป๊ะกง ในการประทับทรงคืนนี้ ผมตกใจ
ร้อง เฮ้ย.. ใจหายวาบ ผมนึกในใจ ซี้เลี้ยว แหงๆ รีบปฏิเสธ ว่า “เป็นไปไม่ได้
ผมไม่เข้าใจ และไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้”
ด้วยความ สัตย์จริง พี่น้องเอ๋ย
ผมมาอาศัย ทำมาหากินอยู่ ภูเก็ต 25 ปีแล้ว ก็จริงอยู่ แต่ผมไม่เคย ถือศีลกินเจ
กับเขาแม้แต่สักวันเดียว เทศกาลถือศีลกินผัก กินเจ แต่ล่ะปี คนภูเก็ต ทั้งเชื้อสายจีน
ทั้งไม่จีนเขาไปอ๊ามไหว้พระ สวนมนต์ กินอาหารเจกันทุกคน ส่วนตัวผมกินปลา กินหมู
กินไก่ ตามปกติและไม่เคย เข้าร่วมพิธีกรรมอะไรกับเขาสักอย่าง แล้วอยู่ๆจะให้ผม
ไปเป็นลูกศิษย์แป๊ะกง ท่านจะได้หักคอผม ซะปะไร..ไม่เอาด้วยหรอก”
แต่ ทางร่างทรงก็ยังยืนยันที่จะให้ผมเป็นลูกศิษย์แป๊ะกงให้ได้ ด้วยเหตุผลที่ว่า ไม่มีคนอื่นที่เหมาะสมกว่าผมอีกแล้วสำหรับการทรงในคืนนี้ ผมถามร่างทรงว่า"ผมเหมาะสมยังไง?" ร่างทรงบอกว่า "แป๊ะกงท่านชอบกินเหล้าและชอบให้ลูกศิษย์กินด้วย
ผมจึงเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะเป็น ลูกศิษย์แป๊ะกง ..ฮ้า.ฮ้า..เป็นยังงี้
นี่เอง
ผมถึงบางอ้อ ครับท่านผู้ชม ถึงว่า ผมสังเกตุเห็น รีเจนซี่ขวดใหญ่วางอยู่บนโต๊ะ พิธีด้วย แบบนี้เทพกับลูกศิษย์บาปหนาอย่างผมน่าจะพอไปกันได้
ฮิ ฮิ..
ผมยังมีข้อกังขาเรื่องภาษาที่ใช้สื่อสาร ระหว่างผมกับแป๊ะกงและคนอื่นๆ ตามความเข้าใจของผมต้องเป็นภาษาจีนแน่ๆ
ซึ่งหูผมไม่กระดิกแม้แต่คำเดียว ร่างทรงบอกว่าไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น
มีคนแปลอยู่ที่นี่แล้ว และลูกศิษย์ อย่างผมก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ ภาษาจีน
เพราะผมมีหน้าที่แค่ รินเหล้า รินน้ำชา จุดบุหรี่ หยิบหมากพลู ส่งให้แป๊ะกง
เท่านั้น ซึ่งแป๊ะกง ใช้วิธีชี้เอาสิ่งที่ต้องการ เป็นสื่อที่เข้าใจง่ายๆ
เป็นอันว่าผมจำยอมเป็นลูกศิษย์แป๊ะกงแบบตกกระไดพลอยโจนจนได้ ต่อจากนั้น ผมต้องผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดซึ่งเขาจัดเตรียมไว้ให้แล้ว เป็นชุดเสื้อผ้าคล้ายๆ กับ พวกถือศีลกินผั หรือพวกม้าทรงที่ใช้เหล็กแหลมแทงปากตอนเทศกาล ถือศีลกินเจนั่นแหละ
เมื่อผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จสรรพ ผมสำรวจดูตัวเอง..ก็เข้าท่าดีเหมือนกัน แฮะ..
ดูขลังไม่เบา ผมนึกครึ้มๆ นี่เมื่อถึงตอนทำพิธีจริงๆ เกิดมีเจ้าองค์ไหนหลงมาเข้าร่างผม คงสนุกพิลึก ฮา ฮา ฮา
อีกประมาณ 10 นาที จะ 4 ทุ่มก่อน
ฤกษ์ทรง คณะเจ้าภาพก็มาถึง เป็นผู้ชาย 5 ผู้หญิง 1
ผู้ชาย 2 คนเป็นชาว สิงค์โป อึก 2 คนเป็นคนมาเลเซีย ทั้ง 4 คนอายุ เกิน 50 ปี ฟังว่า ทั้ง 4 คน
เป็นเพื่อนกัน มีอาชีพ เกี่ยวกับบริษัทตัวแทนขายรถยนต์ประมาณนี้
ส่วนผู้ชายคนไทยอีกคนอยู่หาดใหญ่ เป็นคนนำมา ส่วนผู้หญิงสาวไทยเป็นกิ๊ก ของคนมาเลย์ ฯ โอ้ยยย มึน.
รวบรัดตัดตอน เมื่อได้เวลา 4 ทุ่มตรง
ร่างทรงเข้าประจำที่ ส่วนผมเข้าประจำตำแหน่งลูกศิษย์เอก (เปรียบตัวเองเป็น
เหงเจี๊ยะเชียว)
ประมาณ 5 นาที รางทรงเริ่มสั่น พั๊บ พั๊บ
แผล็บเดียวลุกขึ้นตบโต๊ะโครม..ผมสะดุ้งโหยง ตกใจถอยหลังกรูด
เพราะไม่ทันได้ตั้งหลัก..แป๊ะกงมาแล้วครับ ท่านผู้ชม.. มาถึงก็หัวเราะ ฮ้า ๆ ๆ
แล้วชี้ ไปที่ขวดรีเจนซี่เป็นอันดับแรก ต่อจากนั้นก็ชี้ไปที่กาน้ำชา และบุหรี่
ตามลำดับ คนแปลภาษาที่นั่งอยู่ข้างๆ บอกให้ผมรินเหล้า
ผมรีบเปิดฝาขวดเหล้ามือไม้สั่น กว่าจะเปิดได้เล่นเอาเหงื่อแตกพลั๊ก ๆ
แถมรินเหล้าหกอีกต่างหาก ส่งจอกเหล้าให้แป๊ะกง ท่านกระดกพรวดเดียวเกลี้ยง..ผมรีบรินน้ำชามือไม้สั่นส่งให้ ตามด้วยบุหรี่ที่ผมจุดให้เสร็
แป๊ะกงพูด กำเสี่ย กำเสี่ย
อันนี้ใครไม่ต้องแปล ผมก็รู้.. แป๊ะกง อัดบุหรี่พ่นควันโขมงแล้วชี้ให้ผมรินเหล้าใส่ จอกเล็กๆ 8 จอกที่วางอยู่ในถาด
ทำกิริยาให้ผมกินแล้วชี้ไปที่คนอื่นๆ ตายโหง..! ผมตาเหลือก ล่อเข้าไปทีเดียว 8 จอกนั่น ศิษย์เอกตีลังกาแน่นอน..คนแปลรีบบอกผมว่า ให้ผมกินจอกเดียว
ที่เหลือส่งให้คนอื่นๆเขา เฮ้อ..โล่งอกไปที.
หลังจากที่ได้กินเหล้ากันครบทุกคน แป๊ะกงเริ่มถามว่า ที่เรียกมานี่ ใคร? มีเรื่องเดือดร้อนอะไร?..
ผู้ที่มาจากต่างประเทศเหล่านั้นก็ทยอยเข้าไปหาทีละคน
บอกเล่าปัญหา ความเดือดเนื้อร้อนใจ และขอให้แป๊ะกง ช่วยบำบัด ปัดเป่า
ชี้ทางออกให้ด้วย ซึ่งแต่ล่ะคนมีปัญหาไม่เหมือนกัน ในที่นี้ผมจะไม่ขอเล่ารายละเอียดน่ะครับ เพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับลูกศิษย์ อย่างผม
เมื่อแป๊ะกงได้รับรู้ปัญหาก็เริ่มทำการปัดเป่าให้ทีล่ะคน โดยพิธีการขั้นตอนที่ทำให้แต่ล่ะคนจะไม่เหมือนกัน
แต่ก็ไม่แตกต่างกันมากนักและขณะที่ทำพิธีเสร็จแต่ล่ะขั้นตอน แป๊ะกงจะเรียกหาเหล้าและบุหรี่ทุกครั้ง และก็บอกใบ้ให้ผมกินเหล้าทุกครั้งเหมือนกัน กว่าจะเสร็จพิธีการ จนครบหมดทุกคน นับไม่ถ้วนว่ากี่สิบขั้นตอนและกี่สิบจอก
ท่านผู้ชมที่เคารพ ประมาณเที่ยงคืนแป๊ะกง สร็จภารกิจ.! ร่างทรงก็หายหลังตึง.!เมื่อแป๊ะกงออกจากร่างทรงเป็นที่เรียบร้อย..
ส่วนผมศิษย์เอก หายท้องโครม.! เมื่อรีเจนซี่ เข้าไปทรงในร่าง มากเกินไป.. อ้วก..อ้วกกกกกก…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
อ่านเรื่องราวกันก่อนแล้วค่อยต้ดสินใจและแบ่งปัน